złamanie nasady bliższej kości ramiennej zdjęcia

Bóle kręgosłupa. Spędzamy zbyt wiele czasu w pozycji siedzącej. Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. Lek. Tomasz Budlewski. 79 poziom zaufania. Sadze ze wskazane jest wykonanie usg i wizyta u ortopedy. Są one przyczyną dysfunkcji, deformacji, braku zrostu i bólu. Większość złamań kości długich u osób dorosłych, gdzie rokowanie na skuteczne leczenie zachowawcze z prawidłowym zrostem bez deformacji jest bardzo wątpliwe. Dotyczy to większości złamań trzonu kości ramiennej, przedramienia kości udowej i podudzia. Wewnątrzstawowe Złamanie proste trzonu kości ramiennej kota europejskiego. Model wykonany w technologii druku 3D. Przeznaczony do celów edukacyjnych umożliwiający przećwiczenie różnych technik leczenia złamań kości. Materiał oraz sposób wykonania modelu sprawiają, że podczas jego nawiercania oraz cięcia model zachowuje się jak naturalna kość. nadkłykciowym kości ramiennej „Refraktury” po złamaniu uda i przedramion Przerost uda po złamaniu Brak zrostu po złamaniu kłykcia bocznego ramienia Martwica po złamaniu szyjki k. udowej lub kości skokowej Postępująca koślawość po złamaniu bliższej części k. piszczelowej Sprawdź kod ICD-10 online na Welbi: S82 - Złamanie podudzia, łącznie ze stawem skokowym (S82.1) - Złamanie nasady bliższej piszczeli. Spiele Zum Kennenlernen In Der Gruppe. Złamania stawowe poszczególnych stawów kończyny górnej Staw łopatkowo-ramienny – staw kulisty łączy kończynę górną z obręczą barkową. Utworzony jest z panewki stawu znajdującej się w górnym odcinku bocznego brzegu łopatki na jej kącie bocznym, oraz kulistej głowy kości ramiennej. Panewka jest mała i płaska, pogłębiona przez przyczepiający się do jej brzegów obrąbek stawowy, zaś głowa duża i okrągła. Taka budowa zapewnia dużą swobodę ruchów stawu we wszystkich płaszczyznach. Staw otacza torebka stawowa wzmocniona przez więzadło kruczo ramienne i więzadła obrąbkowo- ramienne górne, środkowe i dolne. Torebka jest dodatkowo wzmocniona przez ścięgna mięśni obłego mniejszego, podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego i podłopatkowego które dodatkowo zabezpieczają staw tworzą tzw. pierścień rotatorów. Pełny zakres ruchów w tym stawie jest możliwy poprzez współruchy stawów barkowo-obojczykowego, obojczykowo-mostkowego oraz łopatkowo- piersiowego. Złamanie panewki łopatki jest rzadkie występują wokoło 10% złamań łopatki. Do złamania dochodzi najczęściej w wyniku urazów o dużej energii, upadek na wyciągniętą rękę, w wypadkach komunikacyjnych. Występują złamania krawędzi panewki w następstwie uderzenia głowy kości ramiennej w panewkę. Często towarzyszy im zwichnięcie głowy kości ramiennej, złamania poprzeczne lub skośne dolnej połowy panewki, złamania górnej części panewki, biegnące ku górze i obejmujące wyrostek kruczy, złamania poprzeczne biegnące poziomo przez panewkę do przyśrodkowego brzegu panewki, złamania z rozkawałkowaniem powierzchni stawowej. Złamania stawowego końca kości ramiennej stanowią około 4-5% wszystkich złamań. U ludzi młodych do złamań dochodzi w wyniku urazu o dużej energii, w wieku podeszłym w wyniku urazów niskoenergetycznych najczęściej w wyniku upadku. W złamaniach tych głównym problemem jest unaczynienie odłamów kostnych, których uszkodzenie daje ryzyko wystąpienia jałowej martwicy głowy kości ramiennej. W złamaniach czterofragmentowych w większości przypadków dochodzi do przerwania unaczynienia tętniczego głowy. Jednak w niektórych konfiguracjach złamań istnieją śródkostne anastomozy naczyniowe, które pozwalają na wystarczające unaczynienie aby uniknąć martwicy głowy kości ramiennej. W diagnostyce wymagane są zdjęcia rtg w pozycjach a-p, bocznej i pachowej. W zaawansowanych złamaniach tomografia komputerowa. Dokładna ocena radiologiczna pozwala na oszacowanie rokowniczo korzystnych sytuacji pozwalających uniknąć jałowej martwicy głowy: jeżeli odłam obejmujący głowę kości ramiennej rozciągający się po stronie przyśrodkowej na nasadę jest większy niż 8 mm można przypuszczać, że została zachowana tętnica łukowata, która może zapewnić odpowiednie unaczynienie głowy. Innym problemem w tych złamaniach jest zła jakość kości zwłaszcza u pacjentów starszych, co stwarza duży problem w operacyjnej stabilizacji odłamów. Osteoporotyczna głowa kości ramiennej jest pusta w środku i jest porównywana do wydmuszki jajka. W praktyce klinicznej posługujemy się obecnie dwoma podziałami złamań. Klasyfikacja wcześniejsza wg Neera i obecna według AO. Klasyfikacja Neera oparta jest na ilości fragmentów złamania, stąd też wyróżniamy złamania dwu, trzy, czterofragmentowe. Klasyfikacja AO dzieli złamania bliższego końca kości udowej na 3 typu A, B, C. Klasyfikacja Neera pokrywa się z klasyfikacją AO, która jest bardziej precyzyjna, gdzie poszczególne złamania zostały uszeregowane od najprostszych i najlepiej rokujących, aż do najbardziej skomplikowanych o najgorszym rokowaniu. Złamanie typu A obejmuje złamania pozastawowe, jednoogniskowe i odpowiada złamaniu dwufragmentowemu wg Neera, typ B to złamanie pozastawowe tzw. dwuogniskowe i odpowiada złamaniu trójfragmentowemu, typ C obejmuje złamania przechodzące przez szyjkę anatomiczną kości ramiennej, upośledza ono unaczynienie głowy kości ramiennej i nazwane jest już złamaniem stawowym. Odpowiada ona złamaniu czterofragmentowemu wg Neera. Każde ze złamań typu A, B, C posiada grupy oznaczone cyframi 1,2,3, i podgrupy również oznaczone cyframi 1, 2, 3. Złamania typu A: grupa A1 (Ryc. 5a i b) obejmuje złamania guzka większego lub mniejszego, A2 (Ryc. 6a i b) złamania szyjki chirurgicznej z impakcją odłamów w obrębie przynasady, A3 ( i b) złamania szyjki chirurgicznej bez impakcji odłamów w obrębie przynasady. Typ B obejmuje następujące grupy B1 (Ryc. 8a i b) złamanie guzka większego lub mniejszego wraz ze złamaniem szyjki chirurgicznej z impakcją odłamów w obrębie przynasady; B2 (Ryc. 9a i b) obejmuje złamania guzka większego lub mniejszego ze złamania szyjki chirurgicznej bez impakcji odłamów w obrębie przynasady; B3 ( a i b) złamanie pozastawowe, dwuogniskowe z towarzyszącym zwichnięciem w obrębie stawu łopatkowo-ramiennego. Typ C obejmuje grupy C1 (Ryc. 11a i b) złamanie z niewielkim przemieszczeniem głowy kości ramiennej, C2 (Ryc. 12 a i b) złamanie szyjki anatomicznej kości ramiennej z zaznaczonym przemieszczeniem z impakcją odłamów. Złamanie to jest stabilne mimo znacznego stopnia rozkawałkowania odłamów bliższego końca kości ramiennej. C3 (Ryc. 13a i b) złamania ze znacznym przemieszczeniem i zwichnięciem w stawie łopatkowo-ramiennym. Wraz ze złożonością tych złamań wzrasta ryzyko wystąpienia jałowej martwicy głowy kości ramiennej. Powikłania te rzadko występują w złamaniach grupy A1, a praktycznie zawsze w grupie C3. Dokładna ocena pacjenta, jego aktywności połączona z klasyfikacją złamania stanowi podstawę do podjęcia decyzji klinicznych. Inne będzie podejście u osoby starszej mało aktywnej o niewielkich wymaganiach ze złamaniem np. C2 a inne u młodego aktywnego chorego z dużymi oczekiwaniami. I tak zespolenia wewnętrzne nawet te najnowsze płytkowe ze stabilizacją kątową, czy implantami przeznaczonymi do zespoleń bliższego końca kości ramiennej nie sprawdzają się u chorych starszych z osteoporozą, gdzie często dochodzi do destabilizacji zespolenia. Często powodzenie zabiegu zależy od dokładnej rekonstrukcji pierścienia rotatorów, od właściwego położenia guzków w stosunku do siebie i do trzonu kości ramiennej, a kluczem do powodzenia w trudnych złamaniach jest dobra jakość kości.( Tile) Złamanie nasady bliższej kości ramiennej możemy zapisać kość 1, segment 1, typ np. A, grupa 1, podgrupa 1 ( co oznacza nasada bliższa kości ramiennej, złamanie guzka większego lub mniejszego wieloodłamowe z przemieszczeniem. Za złamania bez przemieszczenia uważamy złamania z przemieszczeniem do 1 cm, oraz przemieszczeniem rotacyjnym do 45o. Złamania stawu łokciowego Łokieć jest stawem zawiasowym z jedną osią rotacji, która nie jest prostopadła do długiej osi kończyny, lecz ma około 4-8oodchylenia walgizacyjnego (Ryc. 14a i b). Jest stawem złożonym na który składa się staw łokciowy- ramienny i promieniowo-główkowy. Staw łokciowo-ramienny jest stawem zawiasowo-obrotowym w którym wyrostek łokciowy obraca się na bloczku kości ramiennej. Staw promieniowo- główkowy odpowiada głównie za rotację przedramienia i ma niewielki wpływ na zginanie i prostowanie łokcia. Koniec dalszy kości ramiennej jest spłaszczony i rozszerza się na boki i jest zaokrąglony na końcu. Ten zaokrąglony koniec ma powierzchnie stawowe oraz powierzchnie nie tworzące stawu. Część stawowa tworzy staw z kością łokciowa i promieniową. Część boczna- główka w części przedniej i dolnej jest pokryta chrząstka stawową i tworzy staw z głową kości promieniowej. Bloczek znajduje się przyśrodkowo, jest większy i całkowicie pokryty chrząstką stawową i tworzy staw z kością łokciową. Część kości ramiennej znajdująca się nad bloczkiem tworzy z przodu dół dla wyrostka dziobiastego, z tyłu dół wyrostka łokciowego. Po obu stronach dołów znajdują się kolumny kostne, które mają duże znaczenie w operacyjnym leczenia złamań. Kolumna przyśrodkowa jest większa od bocznej i na przekroju ma kształt trapezu, podczas, gdy mniejsza kolumna boczna na przekroju ma kształt owalny (Ryc. 15). Nadkłykieć przyśrodkowy jest przedłużeniem kolumny przyśrodkowej i na tylnej powierzchni posiada bruzdę dla nerwu łokciowego. Staw łokciowy dzięki swej budowie jest stawem zbornym i stabilnym. Staw ten wzmocniony jest stabilizatorami biernymi do których zaliczamy kompleks więzadeł obocznych przyśrodkowych przyczepiających się na nadkłykciu przyśrodkowym i kompleks więzadeł obocznych bocznych przyczepiających się na nadkłykciu bocznym. Złamania nasady dalszej kości ramiennej dzielimy na złamania proste przynasadowe typu A, częściowo stawowe typu B i skomplikowane całkowicie stawowe typu C. Złamania nadkłykci pozastawowe typu A Złamanie nadkłykcia bocznego rzadko występuje u dorosłych, może wystąpić przy zwichnięciach tylnych i tylno-bocznych stawu łokciowego. Częściej występuje u dzieci, gdzie ulega złamaniu awulsyjnemu i może ulec obrotowi o 180 stopni. Złamania nadkłykcia przyśrodkowego najczęściej występuje u dzieci jako złamanie awulsyjne, ale może wystąpić również u dorosłych jako wynik urazu bezpośredniego Złamania typu B Złamania kłykcia bocznego jest złamaniem stawowym. Szczelina złamania przechodzi na stronę przyśrodkową i obejmuje część bloczka. Wymaga dokładnego nastawienia i zespolenia, aby zapewnić prawidłową funkcję stawu. Złamanie główki kości ramiennej (Ryc. 16a i b) – główka jest zaokrągloną częścią kłykcia bocznego w całości pokryta chrząstką bocznego. Głowa kości promieniowej obraca się na przedniej powierzchni stawowej główki, przy stawie ustawionym w zgięciu. Występuje częściej w wieloodłamowych złamaniach nadkłykciowych niż jako uraz izolowany przy uderzeniu głowy kości promieniowej w główkę kości ramiennej przy zgiętym łokciu. Po złamaniu główka stanowi wolne ciało chrzęstno-kostne w stawie. Wymaga zespolenia przy dużym fragmencie i usunięcia fragmentu małego. Złamania typu C całkowicie stawowe Złamania nadkłykciowe występują w około 4,3o złamań. U osób młodych w wyniku urazu o dużej energii u osób starszych w wyniku upadku na łokieć ustawiony w zgięciu. Występują złamania nadkłykciowe typu T , H, Y z rozkawałkowaniem odłamów lub bez rozkawałkowania ( i b). Mogą współistnieć ze złamaniami kości ramiennej, promieniowej lub łokciowej oraz z urazami innych okolic ciała. Złamania te wymagają leczenia operacyjnego zgodnie z zasadami leczenia złamań stawowych. Złamanie wyrostka łokciowego Łokieć jest podskórną strukturą kostną, przez co jest narażony na urazy, zwłaszcza złamania. Jest szczególnie podatny na uraz bezpośredni, a wszystkie złamania wyrostka łokciowego są złamaniami śródstawowymi. Złamania stawu łokciowo ramiennego z przemieszczeniem stanowią zagrożenie dla stabilności łokcia. Wcięcie bloczkowe kości łokciowej daje właściwą stabilność stawu łokciowo-ramiennemu, a wyrostki łokciowy i dziobiasty zapobiegają zwichnięciu ku przodowi i tyłowi, zaś głowa kości promieniowej służy jako wtórny stabilizator przeciwko naciskowi walgizacyjnemu. Złamanie wyrostka łokciowego występuje z urazu bezpośredniego i wtedy może dojść do wklinowania wyrostka łokciowego w dalszy odcinek kości ramiennej, co może doprowadzić do rozkawałkowania i wgniecenia fragmentu kości. Do urazu pośredniego dochodzi przy upadku na wyciągniętą rękę w połączeniu z silnym skurczem mięśnia trójgłowowego, jest to złamanie awulsyjne. Występuje wtedy zazwyczaj złamanie poprzeczne lub krótkie skośne. Klasyfikację złamania opartą na sposobie leczenia podał Schatzker (Ryc. 18). W klasyfikacji tej wyróżnia złamania poprzeczne (Ryc. 19a i b), poprzeczne z wklinowaniem, skośne, złamania z rozkawałkowaniem (Ryc. 20a i b), skośne dystalne, oraz złamania ze zwichnięciem. Złamaniu temu może towarzyszyć złamanie wyrostka dziobiastego. Złamania wyrostka łokciowego jako złamania stawowe wymagają leczenia, którego celem jest przywrócenie stabilności stawu, jego siły i zakresu ruchów przy minimalnych powikłaniach. Złamanie głowy kości promieniowej Do złamań głowy kości promieniowej dochodzi w większości w wyniku upadku na wyprostowana kończynę górną. Wtedy siła upadku zostaje przeniesiona przez kość promieniowa na staw łokciowy w którym dochodzi do zderzenia głowy kości promieniowej z główka kości ramiennej. Uszkodzeniu może ulec nie tylko głowa kości promieniowej, ale także główka kości ramiennej. Złamanie głowy kości promieniowej może wystąpić również w wyniku działania siły koślawiącej staw łokciowy przy złamaniu wyrostka łokciowego. W tych przypadkach ulega przerwaniu więzadło poboczne przyśrodkowe co prowadzi do całkowitej niestabilności stawu łokciowego. Klasyfikacja złamania Wyróżnia się 3 typy złamań głowy kości promieniowej: Typ I złamanie z rozszczepieniem – powstaje prosty przemieszczony lub nieprzemieszczony odłam z rozszczepienia głowy, Typ II złamanie z wgnieceniem – część głowy i szyjki pozostaje nieuszkodzona, część objęta złamaniem jest odchylona i wgnieciona z różnym stopniem rozkawałkowania. Typ III złamanie ze znacznym rozkawałkowaniem – żadna część głowy czy szyjki nie pozostaje w ciągłości z głównym odłamem. Występuje znaczny stopień rozkawałkowania głowy (Ryc. 21a i b). Wszystkie te złamania wymagają leczenia, którego celem jest zachowanie ruchu zgięcia i wyprostu w stawie łokciowym, supinacji i pronacji przedramienia, a w przypadku złożonych złamań ze zwichnięciem stawu łokciowego zachowanie jego stabilności. Staw promieniowo-nadgarstkowy: Staw promieniowo- nadgarstkowy – zbudowany jest z dalszej nasady kości promieniowej oraz kości nadgarstka a głównie kości łódkowatej i księżycowatej. Powierzchnię stawową dalszego odcinka kości promieniowej tworzą zagłębiona powierzchnia stawowa dla kości łódkowatej ( fossa scaphoidalis), pogłębiona powierzchnia stawowa dla kości księżycowatej ( fossa lunata) i wcięcie esowate dla kości łokciowej ( incisura sigmoidalis). Koniec dalszy kości łokciowej jest pokryty trójkątnym kompleksem włóknisto- chrzęstnym zwanym chrząstką trójkątną (triangular fibrocartilage complex) ( Jest to specjalna struktura składająca się w części ze struktury chrząstnej, w części ze struktury więzadłowej. Przyczepia się ona do wyrostka łokciowego oraz do owalnego zagłębienia u podstawy wyrostka i głowy kości łokciowej. Ten kompleks chrzęstno- więzadłowy wraz z częścią dystalną błoną międzykostnej są najważniejszym pierwotnym stabilizatorem DRUJ ( Distal Radio-Ulnar Joint), zaś głowa kości łokciowej jest jego zwornikiem. Ręka i dystalny odcinek kości promieniowej działają jako jeden twór podczas supinacji i pronacji, wykonując rotację wokół głowy kości łokciowej. To działanie stabilizuje łokciowa grupa więzadeł tzw. trójkątny kompleks włóknisto-chrzęstny. Dalsza powierzchnia stawowa kości promieniowej na zdj. a-p jest nachylona promieniowo średnio 23°, na zdjęciu bocznym nachylona dłoniowo średnio 11°, długość kości promieniowej jest o 12 mm większa od k. łokciowej, zaś wariancja kości łokciowej jest mniejsza od 2mm ( jest to różnica wysokości pomiędzy powierzchnia stawową księżycowatą a dalszą powierzchnia stawową głowy kości łokciowej) ( Ryc. 23 a, b, c). W obrębie dalszego końca kości przedramienia wyróżniamy 3 kolumny ( Rikli, Ragazzoni), co pozwala na rozróżnienie znaczenia poszczególnych struktur anatomicznych dla funkcji nadgarstka (Ryc. 24). Wyróżniamy kolumny: promieniową, pośrodkową i łokciową. Każda z tych kolumn odpowiada za inny ruch w obrębie nadgarstka. Kolumnę promieniową tworzy powierzchnia stawowa końca dalszego kości promieniowej, łączy się z kością łódeczkowata i odpowiada za ruchy abdukcji i addukcji ( zgięcie promieniowe i łokciowe), Kolumna pośrodkowa obejmuje pozostałą część powierzchni stawowej kości promieniowej, łączy się z kością księżycowatą i odpowiada za ruchy zgięcia i wyprostu. Kolumna łokciowa obejmuje koniec dalszy kości łokciowej i odpowiada za ruchy pro i supinacji nadgarstka. W diagnostyce złamań wykorzystujemy zdjęcia radiologiczne a- i boczne dla złamań prostych pozastawowych. Złamania złożone i złamania stawowe wymagają wykonania tomografii komputerowej. Największe obciążenia przenosi kolumna pośrodkowa. Szczególnej uwagi wymagają złamania wgnieceniowe typu die-punch , ze względu na późniejszą funkcję dalszego stawu promieniowo-łokciowego (DRUJ). W stawie promieniowo-garstkowym wyróżniamy złamania (Ryc. 25a, b, c): pozastawowe dalszego końca kości promieniowej typu Collesa, Smitha ( Ryc. 26), oraz złamania śródstawowe: Bartona dłoniowe i grzbietowe ( Ryc. 27), śródstawowe złamanie wyrostka rylcowatego (Ryc. 28), złamanie typu die-punch- wgnieceniowe złamanie powierzchni stawowej dla kości księżycowatej, złamania śródstawowe wieloodłamowe kości promieniowej ze złamaniem kości łokciowej, złamania dużego fragmentu wyrostka rylcowatego k. łokciowej z uszkodzeniem chrząstki trójkątnej (29), złamania kości łódeczkowatej oraz złamania typu Galleazzi ( złamanie 2/3 dalsze kości promieniowej z oderwaniem trójkątnej chrząstki włóknisto chrzęstnej z głowy kości łokciowej i podwichnięciem lub zwichnięciem DRUJ). ( Złamania kości łódeczkowatej Kość łódeczkowata znajduje się w I rzędzie kości nadgarstka i jest ważnym połączeniem między I a II rzędem kości nadgarstka. Łączy się stawowo z dalszym odcinkiem kości promieniowej, kością księżycowatą, główkowatą, wielokątną większą i wielokątną mniejszą. Jest w całości pokryta chrząstką szklistą. Unaczyniona przez dwie gałęzie tętnic grzbietową unaczyniającą ja w 70-80% i brzuszną dająca od 20-30% wewnętrznego unaczynienia. Typowym mechanizmem urazu jest upadek na dłoń z dewiacją promieniową nadgarstka. W tej pozycji kość łódeczkowata uderza w kość promieniową doprowadzając do złamania. W tej pozycji 80% złamań występuje w talii kości łódeczkowatej ( 10-20% w biegunie bliższym, 5% w biegunie dalszym i guzowatości (Ryc. 32a,b) , Ze względu na unaczynienie i brak okostnej złamania trudno się goją i wymagają długiego czasu do wygojenia. Występuje również wiele powikłań w postaci braku zrostu, stawu rzekomego, czy jałowej martwicy kości. W diagnostyce radiologicznej wymagane są zdjęcia celowane na kość łódeczkowatą, oraz tomografia komputerowa. Złamania z przemieszczeniem i niestabilne wymagają leczenia operacyjnego. Złamania bez przemieszczenia można leczyć zachowawczo w przedłużonym unieruchomieniu opatrunkiem gipsowym w specjalnej pozycji. Stawy śródręczno-nadgarstkowe I staw śródręczno- nadgarstkowy Jest to staw siodełkowy, który utworzony jest przez nasadę bliższą I kości śródręcza i kość wielokątną większą. Stabilność stawu zapewnia 5 więzadeł : przednie dłoniowe, tylne skośne, grzbietowe promieniowe i przednie i tylne śródstawowe. Do nasady bliższej po stronie promieniowej przyczepia się ścięgno mięśnia odwodziciela kciuka długiego, przywodziciel kciuka i mięśnie międzykostne. Do złamań stawowych tego stawu zaliczamy złamanie typu Bennetta i Rolanda Złamanie typu Bennetta powstaje podczas upadku na częściowo zgięty kciuk, a kość śródręczna jest obciążona osiowo. W rezultacie dochodzi do złamania części dłoniowo-łokciowej nasady bliższej I kości śródręcza, która pozostaje w stawie ( tzw. fragment stawowy Bennetta) (Ryc. 33). (, podczas gdy pozostała część kości śródręcza przemieszcza się grzbietowo, proksymalnie i promieniowo pociągany przez adductor pollicis i abductor pollicis longus. Złamanie Rolando ma podobny mechanizm urazu i ma różny stopień złamań wieloodłamowych nasady bliższej kciuka, pośród których wyróżnia się fragment dłoniowy, grzbietowy i centralny (Ryc. 34). W tym typie złamania odwodziciel długi kciuka przez pociąganie może przemieszczać zarówno fragment grzbietowy jak i trzon I kości śródręcza. Złamania z przemieszczeniem są zwykle niestabilne i trudne do nastawienia i stabilizacji metodą zamkniętą. Wymagają one leczenia operacyjnego. Złamania stawów międzypaliczkowych bliższych i dalszych są w większości złamaniami awulsyjnymi z przemieszczeniem i wymagają anatomicznego nastawienia i stabilnego zespolenia w zależności od złamania odpowiednimi płytkami, czy samymi śrubami Piśmiennictwo: Schatzker J., Tile M.: Principles of Internal Fixation in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005;3-31 Müller ME, Allgöwer M, Willeneger H.: Manual ofInternal Fixation 3rd edition, Springer Verlag, Berlin Heidelberg, New York 1991. Schatzker J.: Fractures of the Distal End of the Humerus in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 103-121 Tile M.: Fractures of the Proximal Humerus in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005:57-89 Schatzker J.: Fractures of the Olecranon in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 123-129 Schatzker J.: Fractures of the Radial Head in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 131-135 Axelrod Fractures of the Distal Radius in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 167-189 miesiac temu zlamam nasade blizszej kosci ramiennej, ponad 3 tyg, mialam gips Dessaulta, teraz nosze chuste. Reka boli przy kazdym ruchu, powoli podnosze ja na podwieszeniu, ale nie mam nad nia za duzej wladzy, bol przy ruchu jest Po kontroli zostawino chuste na kolejne 10 dni. Czy to normalne bóle po takim czasie? boje sie co bedzie jak wroce do pracy. Rehabilitacja z tego co wiem to ponad pol roku czekania. KOBIETA, 59 LAT ponad rok temu Trening na zdrowy kręgosłup Coraz więcej osób zmaga się z wadami postawy. Wszystko przez siedzący tryb życia. Jeździmy samochodem, potem pracujemy przed komputerem, a nasze plecy cierpią. Sprawdź, jakie ćwiczenia wzmocnią kręgosłup. Jeszcze się nie zrosła kość 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Złamanie dalszej nasady kości promieniowej – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Złamanie nasady bliższej kości przedramienia – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Czy ograniczone ruchy po złamaniu kości śródręcza będą wymagały rehabilitacji? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Złamanie nasady kości łokciowej u 38-latka – odpowiada Aleksander Ropielewski Rehabilitacja w domu po złamaniu obu trzonów kości prawego przedramienia – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Bóle ręki po złamaniu podgłowowym kości ramiennej – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska O czym świadczy ból ręki po złamaniu kości promieniowej? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Złamana kość ramienna u noworodka – odpowiada dr Łukasz Michalak Niezrośnięta kość po 8. tygodniach noszenia gipsu – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Jak długo może trwać L4 po złamaniu kości promieniowej? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk artykuły Streszczenia zjazdu PTOiTr – 2000 (W89) Bogusława Góralczyk, Wojciech Mikuła, Katarzyna Kiwerska-Jagodzińska Oddział Urazowo-Ortopedyczny Centrum Rehabilitacji im. Prof. M. Weissa w Konstancinie, ul. Wierzejewskiego 12, 05-511 Konstancin Dyrektor: dr n. med. Janusz Garlicki W pracy przedstawiono wyniki leczenia pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Urazowo-Ortopedycznym Centrum Rehabilitacji w Konstancinie z powodu wieloodłamowych złamań bliższej nasady kości ramiennej w latach 1996-1999. Celem pracy jest porównanie wyników leczenia zachowawczego i chirurgicznego. Materiał obejmuje 48 pacjentów w wieku 15-95 lat, w tym 25 kobiet i 23 mężczyzn. Rodzaj złamania ustalono na podstawie klasyfikacji AO. W 7 przypadkach złamaniu towarzyszyło zwichnięcie stawu ramiennego. Leczenie zachowawcze zastosowano u 21 chorych, a u 27 – leczenie chirurgiczne. W 17 przypadkach wykonano otwartą repozycję z transfiksją odłamów drutami Kirschnera, w 6 – zespolenie prętami Rusha, w 3 – zespolenie śrubami AO, w 1 przypadku usunięto głowę kości ramiennej objętą procesem nowotworowym. U 4 chorych, u których złamaniu towarzyszyło zwichnięcie stawu ramiennego, dodatkowo zastosowano czasową artrodezę stawu. U wszystkich chorych uzyskano zrost kostny w ciągu 5-8 tygodni. W ocenie końcowego wyniku czynnościowego posłużono się punktową skalą ocen wg Constanta. Uzyskano 81% dobrych wyników leczenia chirurgicznego i 65% dobrych wyników leczenia zachowawczego. Porównanie ostatecznych ocen leczenia wykazuje przewagę leczenia chirurgicznego nad zachowawczym. Stabilizacja odłamów drutami Kirschnera w przypadkach wieloodłamowych złamań bliższej nasady kości ramiennej jako metoda prosta i mało inwazyjna jest godna polecenia. Strona internetowa ma charakter informacyjno-edukacyjny. Funkcjonuje na zasadzie serwisu tematycznego, służącego poszerzaniu świadomości Użytkowników w zakresie związanym z zagadnieniami fizjoterapii, ortopedii, traumatologii, reumatologii, szeroko rozumianego zdrowia. Autorzy strony dołożyli wszelkich starań, aby zamieszczone na niej treści były kompletne i zgodne ze stanem współczesnej medycyny. Jednak nie ponoszą odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody powstałe w wyniku korzystania z treści na niej zawartych. Informacje i artykuły dostępne w ramach Serwisu służą jedynie do celów informacyjnych. Korzystanie z treści zawartych w serwisie nie może być traktowane jako porada lekarska lub fizjoterapeutyczna. W przypadku występowania wszelkich zdrowotnych problemów konieczny jest bezpośredni kontakt z fizjoterapeutą, lekarzem. Treści uzyskane przez Użytkowników z Serwisu nie stanowią usługi lub czynności składającej się na działalność leczniczą w rozumieniu art. 3 ustawy o działalności leczniczej. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za decyzje podjęte na podstawie wyżej wymienionych treści informacyjnych, a w szczególności za konsekwencje zdrowotne z tego wynikłe. Żadna informacja zamieszczona na nie stanowi oferty w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Strona podaje linki do innych stron www jedynie w celu informacyjnym. Autorzy strony nie ponoszą odpowiedzialności za treści, materiały, filmy lub funkcjonowanie tych stron. Komunikaty i materiały udostępniane redaktorom strony włączając wszelkie dane, pytania, komentarze lub sugestie nie będą traktowane jako poufne. Autorzy strony nabywają nieodpłatne prawo do powielania, wykorzystania oraz używania i dystrybuowania takich informacji bez żadnych ograniczeń. Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów dostępnych na stronie, w tym drukowanie lub kopiowanie, może odbywać się jedynie i wyłącznie dla użytku prywatnego z bezwzględną koniecznością podania źródła materiałów Chcąc korzystać z serwisu należy zaakceptować powyższy regulamin. Złamanie bliższej nasady kości ramiennej Temat Zdrowie i Uroda Witam tydzień temu złamałem bark, od wakacji chciałem zacząć trenować na siłowni lecz niestety nie dojdzie do tego, chciałbym się dowiedzieć kiedy będę mógł zacząć chodzić na siłownię, 19 lipca nie będę musiał nosić ortezy ręką nie jest w gipsie tylko właśnie w ortezie Odpowiedzi: 3 Ilość wyświetleń: 2229 Data: 6/26/2018 7:10:11 PM Liczba szacunów: 0

złamanie nasady bliższej kości ramiennej zdjęcia